no lo diré...

rodilla, originally uploaded by ·júbilo·haku·.

si ya lo sé... quien tiene un blog para no decir las cosas..?

Como dije en post anteriores, y blogeros mas experimentados que yo lo confirman, hay que ser responsable al leer y al escribir un blog---

no decir nada en publico? confiesenlo, algunos de ustedes tienen uns egundo o tercer blog, donde escriben para el desahogo, y no para el chisme...o bien algunos otros en su blog sueltan frases que solo algunos entienden....

yo usaré mi propia estrategía de desahogo en privado público.. un post en esperanto...

para los que no entenderán, les dejo unas ideas aisladas:

• el amor es una cosa extraña, es hermoso cuando es correspondido, pero existe y es inegable aunque no lo sea
  
• niñas, que sus novios no les mientan, el orgasmo masculino y la eyaculación son cosas MUY distintas
  
• quien me conoce de tiempo atrás, no creera lo que voy a decir... de hecho me cuetsa decirlo... existen los iluminados, conozco a alguien
  
• el amor verdadero no necesita perdonar, por que no es ofendido por nada
  
• el amor verdadero resiste todos los maltratos, y descuidos, es la relidad de la vida la que no lo hace
  
• creo ya...
  
  por cierto.. si alguien sabe de una modelo, para seguir aprendiendo a tomar fotos de mujeres hermosas.. me dice... seriedad garantizada
  
  -----
  
  Stranga tago hodiaŭ, mi iris al hejmo de mia ekzedzino, pli bone dirita, de ŝia patrino, ŝi bezonis iria al regiono de la urbo kiu ni ne konas bone, do ni iris per la motorcicklo, pli rapide, kaj ĉefe pli bone por iri al nekonataj lokoj... malantaŭiri kelkaj blokoj, aŭ parki estas pli facila...
  
  Post fari kio estis farenda, ni iris al butikaro.. tie, mi alifoje, diris al ŝi kion mi scias nun, kion mi vidas je ŝi, kaj kion mi sentas pri ni...
  
  mi ne scias se stulte aŭ malstulte, mi sentis ke la monatoj kiuj ŝi estos ekster meksiko, povus vidigi ŝin pri iu ebleco el rekunigi... jes mi scias, ne estas facila ke tio okazos... sed mi amo estas ankoraŭ tiom granda, ke mi volas esperi.. ho... kaj iumaniere mi diris tion ĉi al ŝi, eĉ, ŝi eble estas legante tion ĉi, kaj komprenos pli...
  
  korm promeni ĉe butikaro.. ni iris al barata vestaĵa vendejo, mi aĉetis por ŝi littukon... kaj poste ni tagmanĝis... ni promenis, io magica okazis!... ho... ŝi estas vera diino, stulta mi, ke permesis ke nia rilato malaperis...
  
  nun, atendi kelkajn monatojn, estas la lasta ŝanco por ni, mi vere sentas ke ni estas unu pro la alia... mi amegas vin, enjo
  
  ---atendi kaj esperi---